Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Ματαιότης, ματαιοτήτων...Όταν κινδυνεύει η πατρίδα η παιδεία είναι πολυτέλεια.

Γνωστός μου αλβανικής καταγωγής, ξυλουργός στο επάγγελμα, εξαίρετος τεχνίτης και τίμιος άνθρωπος, μου είπε προχθές ότι προσπαθεί να μαζέψει χρήματα ώστε η κόρη του να συνεχίσει τις σπουδές της στην Ολλανδία. Πριν από δύο χρόνια μου είχε ανακοινώσει, περήφανος πατέρας, πως είχε περάσει τις Πανελλαδικές και γράφτηκε στο Πάντειο. Τι συνέβη εν τω μεταξύ; Φοβάται ότι δεν θα βρει δουλειά όταν τελειώσει; Οχι, μου απάντησε, δεν είναι μόνο αυτό. «Είναι ότι εδώ δεν κάνουν τίποτε». Σκέφτηκα πως αν και πλήρως εντεταγμένος στην κοινωνία μας ο αγαπητός, ίσως επειδή μεγάλωσε στην Αλβανία, έχει ορισμένα βασικά κενά στα θέματα ελληνικής παιδείας. Δεν γνωρίζει, ας πούμε, το αριστοτελικό «ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό» και έτσι δυσκολεύεται να αντιληφθεί τις ιδιομορφίες της ημετέρας παιδείας. Τι θα πει δεν κάνουν τίποτε; Μήπως δεν κάνουν καταλήψεις, μήπως τους λείπουν οι πολιτικές οργανώσεις, μήπως δεν πρωταγωνιστούν στον υπέρ πάντων αγώνα των πρυτανικών αρχών για τη διατήρησή τους; Ο αφελής πίστευε πως το παιδί του θα πήγαινε στο Πανεπιστήμιο, θα διάβαζε, θα έγραφε, θα περνούσε εξετάσεις και τα παρόμοια. Δεν είχε καταλάβει πως τα δικά μας πανεπιστήμια, σε αντίθεση με τα ξενέρωτα, φτιάχνουν ενεργούς πολίτες, τους εξοπλίζουν με πολιτικές απόψεις, μαχητικότητα, ενίοτε δε και με μολότοφ. Δεν ξέρει πως αν ρωτήσεις κάποιο από τα παιδιά θα σου αμολήσει, σε συσκευασία του ενός, μια έτοιμη θεωρία για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, και για τη διεθνή συνωμοσία που εξυφαίνεται εναντίον των ΔΕΚΟ και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Διότι στο κάτω κάτω τις λοιπές γνώσεις δεν σου χρειάζεται να μπεις στο πανεπιστήμιο για να τις αποκτήσεις. Σερφάρεις στο Ιντερνετ, διαβάζεις και κάνα δυο βιβλία και είσαι μια χαρά. Θα μου πείτε τίποτε απ' όλα αυτά δεν ακούγεται εντυπωσιακό. Ανάμεσα στους κοινούς, και κοινώς αποδεκτούς, τόπους της ελληνικής ζωής η ανυπαρξία της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης κατέχει προνομιούχο θέση. Το εντυπωσιακό αντιθέτως είναι ότι, παρά την κοινώς αποδεκτή κατάντια, κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι Πανελλαδικές Εξετάσεις και οι εισακτέοι απορροφούν το ενδιαφέρον της δημόσιας ζωής. Το εντυπωσιακό είναι ότι η έκφραση «βατό θέμα» - σε αντίθεση με το άβατο - περνάει από στόμα σε στόμα με την ίδια ευκολία που περνούν τα σπρεντ. Το εντυπωσιακό είναι ότι τόσες οικογένειες έχουν ξεπαραδιαστεί στα φροντιστήρια - αλήθεια, θυμάστε πόσοι υπουργοί Παιδείας έχουν υποσχεθεί και από πότε την κατάργηση της παραπαιδείας; Και καλά ώς τότε που το «χαρτί» σε βοηθούσε να περάσεις τη Μεγάλη Πύλη του Δημοσίου. Σήμερα όμως; Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον κ. Καμμένο που είπε πως όταν κινδυνεύει η πατρίδα η παιδεία είναι πολυτέλεια. Εδώ ο κ. Τσίπρας που εξακολουθεί να διαβάζει το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, το οποίο το άρχισε όταν σπούδαζε, φιγουράρει για πρωθυπουργός. Πολυτέλεια απλώς; Αχρείαστη να 'ναι. Ματαιότης, ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης, όπως έλεγε και ο συγγραφέας του Εκκλησιαστή, ο οποίος στο κάτω κάτω δεν ήταν απόφοιτος πανεπιστημίου. 
 

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

τα ΝΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου