Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η οικονομική και κοινωνική εξαχρείωση στην οποία έχει οδηγηθεί ο
ελληνικός λαός με τις επιλογές του μνημονίου, σε συνάρτηση με την
αιδήμονα σιωπή, που κρατούν πληρωμένοι κονδυλοφόροι απέναντι στο ηθικό
δράμα και τα μαρτύρια των ελλήνων, έχουν συντελέσει καθοριστικά στο να
περιέλθουν σε ήσσονα προτεραιότητα τα εθνικά μας θέματα, τα οποία θα
μπορούσε με παρρησία να αποτιμήσει κανείς, ότι είναι εξίσου σε μεγάλη
κρίση. 
Για μια ακόμα φορά δυστυχώς η εξωτερική μας πολιτική την αλήστου
μνήμης περίοδο του ΓΑΠ – με υπουργό εξωτερικών έναν ψευτοδιδάκτρα, αλλά
περίοπτο «κηπουρό» – είχε πιαστεί στον ύπνο και πρόσφερε αβασάνιστα
πολύτιμο ζωτικό πεδίο στην Τουρκία, να μας υπερφαλαγγίσει διπλωματικά.
Με την συμφωνία που είχε συνάψει η Αλβανία με την Τουρκία – η
οποία δια στόματος Σαλί Μπερίσα, διατράνωσε πρόσφατα ωμά και απροκάλυπτα
αλυτρωτικούς στόχους εναντίον της Ελλάδος – η Τουρκία περικύλωσε
στρατιωτικά την Ελλάδα και απέκτησε την δυνατότητα να «χτυπήσει» και απο
δυσμάς την Ελλάδα. Η συμφωνία τότε ουσιαστικά μεταξύ Τουρκίας και
Αλβανίας, είχε ως παρεπόμενο την δέσμευση μιας ευρύτατης γεωγραφικής
περιοχής απο την Κεφαλονιά μέχρι την Κρήτη, για αεροναυτικές ασκήσεις με
αληθινά πυρά εις βάρος της χώρας μας.
Αντί λοιπόν να έχουμε υπο διαρκή παρακολούθηση και έλεγχο τα
στρατιωτικοπολιτικά τεκταινόμενα μεταξύ Τουρκίας και Αλβανίας, που ανα
πάσα στιγμή μέσα απο έναν συδυασμό ισχύος – ώπερ και εγέννετο – θα
μπρούσαν να απειλήσουν ζωτικά αμυντικά μας συμφέροντα, η ελληνική
εξωτερική πολιτική εκοιμάτο τον «ύπνο του δικαίου» κατά το κοινώς
λεγόμενον. Δυστυχώς έχοντας τεράστια ελλείματα στο δύσβατο πεδίο της
εθνικής άμυνας και διπλωματίας, ούτε προβλέψαμε, αλλά και ούτε καν
υποψιασθήκαμε τι κακό θα μπορούσε να συμβεί και το κακό έγινε.
Την ίδια περίοδο η απίστευτη κυβέρνηση του ΓΑΠ ήλθε αρωγός στην
ελληνοποίηση 750.000 Αλβανών. Μιας πελώριας εκλογικής μάζας που υπο την
πολιτική ποδηγέτηση της Τουρκίας – διότι περί αυτού πρόκειται και μόνον
ένας πολιτικά κοντόφθαλμος και πολιτικά ηλίθιος δεν το αντιλαμβάνετε –
μπορει δυνητικά να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα
της Ελλάδος. Αφού εκ των πραγμάτων το πολιτικό σχήμα που θα διεκδικεί
την πρωθυπουργία της Ελλάδος, θα πρέπει να αποδέχεται πολλούς
συμβιβασμούς – «διευκολύνσεις» των γειτόνων πασάδων, προκειμένου να
αποσπάσει την πολιτική στήριξη της ελεγχόμενης απο αυτούς πιο πάνω
κρίσιμης εκλογικής μάζας. Και πράγματι σ΄ αυτό το διαμορφούμενο πολιτικό
πλαίσιο ξέσπασε τον Ιούλιο του 2010 ένα μπαράζ ανθελληνισμού, με την
αναζοπύρωση της αλβανικής ηγεσίας των φαντασμάτων περί Τσαμουριάς, κάτι
που επιμελώς με θράσος επανέλαβε προ ολίγου καιρού στις 1 Δεκεμβρίου του
2012, ο προκλητικός Σαλί Μπερίσα.
Και η Τουκία τότε εκμεταλλευόμενη την διπλωματική μας εφεκτικότητα
προχώρησε παράνομα και δίχως να έχει προηγηθεί Navtex στην «εισβολή»
του στρατιωτικού της σκάφους «Τσεσμέ» για 40 ολόκληρες ώρες – και παρότι
έγινε απο εμάς και διάβημα- στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, για δήθεν όπως
επικαλέστηκε «υδρογραφικές έρευνες». Προς στιγμήν το τουρκικό σκάφος
είχε υπαναχωρήσει, για να γυρίσει και πάλιν δριμύτερο, δοθέντος, ότι
αντί να γίνει απο ελληνικής πλευράς ο προβλεπόμενος στρατιωτικός
έλεγχος, υπεβλήθη στην Άγκυρα ένα χλιαρό διπλωματικό διάβημα!!!
Όλες αυτές οι κινήσεις για τους γνωρίζοντες τα αμυντικά και
διπλωματικά μας θέματα, μόνον τυχαίες δεν είναι και βεβαίως εντάσσονται
σε ένα καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα της Άγκυράς για να μας διεμβολίσει
διπλωματικά.
Η Τουρκία προσπαθεί παντί σθένει μέσω τέτοιων φαινομενικά
σπασπωδικών κινήσεων, αλλά κατ΄ουσίαν καλά προγραμματισμένων, να
δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα και εν συνεχεία να επικαιροποιήσει
βάσει αυτών τις προκλητικότατες διεκδικήσεις της, εναντίον της Ελλάδος.
Αλλά και σε πολύ πιο έντονες προσβολές του εθνικού μας εδάφους, όπως οι
τουρκικές αεροναυτικές ασκήσεις που είχαν γίνει μέσα στα χωρικά μας
ύδατα, μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης, η Ελλάδα επικίνδυνα σιώπησε!!!
Και ακόμα πιο χειρότερα τον Ιανουάριο του 2010 στον ICAO, η Ελλάδα
«λησμόνησε» να καταθέσει ένσταση για την προσβολή των χωρικών μας
υδάτων, με αποτέλεσμα να τροποποιηθεί ο κανονισμός του υπέρ της
Τουρκίας. Έκτοτε τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη μπορούν να πετούν
στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, χωρίς πρωθύστερα να έχουν
υποβάλλει όπως παλαιότερα προεβλέπετο σχέδιο πτήσεων. Και τραγικό
παρεπόμενο όλων αυτών, είναι σήμερα η ασφάλεια των νησιών μας να
βρίσκεται στις εκάστοτε διαθέσεις των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών.
Οι βασικές αερογραμμές διάβασης όλων των ξένων πρός Μέση Ανατολή
αεροσκαφών, ήταν οι δυο κεντρικοί αεροδιάδρομοι του Αιγαίου R-19 και
G-18. Ήδη όμως απο τον Δεκέμβρη του 2009 η Τουρκία παντελώς παράνομα –
και ενώ ο ICAO στους κανόνες λειτουργίας του, απαγορεύει κατηγορηματικά
την αναγγελία δέσμευσης αεροδιαδρόμων – εξαγγέλει το «καπάρωμα»,
δέσμευση εκτενών αεροδιαδρόμων στο FIR Αθηνών. Συνέπεια αυτής της
στρεβλής συμπεριφοράς είναι για αρκετές ώρες να μπλοκάρει τους
αεροδαδιαδρόμους μας και οδυνηρή συνέπεια αυτού του γεγονότος, είναι τα
ξένα αεροσκάφη αντί να προτιμούν το FIR Αθηνών, προτιμούν προφανώς το
FIR της Κωνσταντινούπολης, με τεράστια οικονομική μας ζημία που
αποτιμάται σε 4 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα.
Στο ίδιο μήκος κύμματος της ενδοτικής μας πολιτικής, παραιτηθήκαμε
τελείως και απο τις δυνατότητες που είχαμε για έρευνες και διάσωση μέσω
δορυφόρου. Σ΄αυτό το πεδίο ο ICAO διένειμε για μεν τις πρός δυτικά
αρμοδιότητες στην Ιταλία, για δε τις προς ανατολικά αρμοδιότητες στην
Τουρκία. Ομως δεν είχε τελειωμό αυτη η θλιβερή λίστα των παραιτήσεών
μας.
Καταργήσαμε το πεδίο βολής της Άνδρου και όχι μόνον, αλλά το
προσφέραμε για αεροναυτικές ασκήσεις στην Τουρκία την περίοδο (3/5 –
11/6/2010). Ενώ τους παραχωρήσαμε και μόνιμο πεδίο βολής στο Αιγαίο,
στην περιοχή μεταξύ Λήμνου-Σαμοθράκης και Χαλκιδικής.
Αλλά και ένώ έχουν συμβεί αυτα τα πελώρια και ανατριχιαστικά
διπλωματικά και στρατιωτικά λάθη απο ελληνικής πλευράς, την ίδια ώρα
αδυνατούμε να εκμεταλλευτούμε και τις όποιες προσφερόμενες ευκαιρίες
υπερ της Ελλάδος. Ειδικότερα σήμερα η Τουρκία έχει εμφανώς διαρρήξει τις
σχέσεις της με το Ισραήλ αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ, έστω και αν διατηρεί
μαζί του ιδιότυπες επαφές. Πάραυτα οι τουροκοαμερικανικές σχέσεις δεν
εθραύσθησαν, παρόλη την δυσθυμία για το Ισραήλ, γεγονός που έμπρακτα
καταδεικνύει ότι τα τουρκικά λόμπυς επηρεασμού της αμερικανικής
πολιτικής υπέρ της γειτόνου μας, επιτελούν άψογα το έργο τους, όταν
μάλιστα η ελληνική διπλωματία θεωρεί ήσσονος σημασίας, την δημιουργία
ενός δραστικού και αποτελεσματικού μηχανισμού στις ΗΠΑ, προώθησης των
γεωπολιτικών μας συμφερόντων.
Στις ΗΠΑ, όπου το ακμάζον οικονομικά και πολιτικά και πολυπληθές
συνάμα ελληνικό στοιχείο, θα μπορούσε να κάνει θαύματα προοθώντας
δυναμικά τις ελληνικές θέσεις. Μάλιστα τώρα που οι σχέσεις
Ισραήλ-Τουρκίας είναι τεταμένες και δοθέντος ότι το τουρκικό λόμπυ στην
αμερικανική σκηνή, στηρίχθηκε στην τεχνογνωσία και τις επαφές του για
χρόνια προηγμένου εβραϊκού, η Ελλάδα θα όφειλε να μεταστρέψει την
ατίμητη πείρα του εβραϊκού μηχανισμού επηρεασμού της εξωτερικής
πολιτικής των αμερικανών, υπέρ μας. Κάτι που βεβαίως ελλείψει μιας
εύτολμης και σύγχρονης ανασχεδίασης της ελληνικής διπλωματίας δεν
γίνεται.
Εν τέλει με όλες αυτές τις οδυνηρές δυστοκίες και παραλείψεις, η
Τουρκία «περιχαρακώνει» στρατιωτικά και διπλωματικά την Ελλάδα και
οποτεδήποτε κρίνει σκόπιμο θα δοκιμάσει επικίνδυνα την αμυντική μας
δυνατότητα, επιφέροντάς μας σοβαρά πλήγματα, με τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτρέψει αυτό το οδυνηρό για την
πατρίδας μας ενδεχόμενο; Προφανώς η εδραιωμένη μέσα απο την πυρά των
συγκρουσιακών μας σχέσεων αντίληψη, ότι θα αντιδράσουμε σθεναρά και θα
προασπίσουμε τα τιμημένα πάτρια ελληνικά εδάφη. Τούτο όμως προϋποθέτει
μιαν άλλη θεώρηση σε καινούρια βάση, της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής,
άμυνας και διπλωματίας, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα νέα γεωστρατηγικά
δεδομένα και τις νέες διαμορφούμενες ισορροπίες γεωπολιτικής ισχύος.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο πάντως θα πρέπει πάνω απο όλα με εντιμότητα και
διαφάνεια, να εξορθολογικοποιήσουμε τις αμυντικές μας υποχρεώσεις και
δαπάνες και να συγκροτήσουμε μια σύγχρονη και αποτελεσματική γραμμή
πυρός, με βάση όχι τι πρέπει να μας πουλήσουν οι ευρωπαίοι εταίροι
Μέρκελ και Ολάντ, αλλά τι αληθινά έχουν ανάγκη τα ελληνικά όπλα, για να
εγγυηθούν την άμυνα της πατρίδας.
Το μόνο που μπορεί να καταστείλει και να αποτρέψει μια ενδεχόμενη
επίθεσης της Τουρκίας εις βάρος μας, είναι η σαφής αίσθηση ότι ένα
τέτοιο εγχείρημα, θα είναι ανούσιο και θα τις επιφέρει συντριπτικά
κατάγματα στο όνομα του ετοιμοπόλεμου και του αξιόμαχου του στρατού μας.
Οτιδήποτε άλλο αποθρασύνει την επιθετικότητα της γειτόνου χώρας.
* Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου